داروهای موثر در درمان درد نوروپاتی
برخی از داروهای ضد افسردگی و ضد تشنج به طور موثری به درمان دردهای عصبی ناشی از دیابت (نوروپاتی) کمک می‌کنند. نتایج این تحقیقات در مجله‌ی Neurology® که مجله‌ی آکادمی نورولوژی آمریکا است، توسط آژانس تحقیقات بهداشتی و کیفیت آمریکا (AHRQ) منتشر گردید.
به گفته‌ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا (CDC) بیش از 9 درصد از جمعیت این کشور به دیابت مبتلا هستند و حدود 50 درصد از این افراد از نوعی نوروپاتی محیطی دیابتی که به دلیل بالا بودن مقدار قند خون ایجاد می‌شود، رنج می‌برند. علایم این عارضه می‌تواند شامل درد عصب، کرختی و گزگز پا و ساق پا باشد. افراد مبتلا به دیابت بیشتر در معرض خطر نوروپاتی هستند به خصوص افرادیکه بیماریشان به خوبی کنترل نمی‌شود. نوروپاتی شدید ممکن است در نهایت منجر به قطع عضو گردد.
دکتر Waldfogel از بیمارستان جان هاپکینز و نویسنده‌ی این بررسی سیستماتیک، می‌گوید: ارائه داروهایی برای تسکین این درد به منظور مدیریت این عارضه بسیار مهم است، متاسفانه ما هنوز به تحقیقات بیشتری نیاز داریم زیرا درمانهای فعلی با عوارض قابل توجهی همراه هستند و تنها چند مطالعه تاکنون به اثرات دراز مدت این داروها پرداخته‌اند. یک بررسی سیستماتیک در حقیقت یک مرور کلی همراه با تجزیه و تحلیل نتایج مطالعات متعدد بر روی یک موضوع است که به دقت طراحی شده اند.
در این بررسی سیستماتیک، محققان به جستجوی مطالعات یا بررسی‌های سیستماتیک پس از ارائه ی دستورالعمل آکادمی آمریکایی نورولوژی در سال 2011 (درمان درد نوروپاتی دیابتی) بودند، در مجموع 106 مطالعه در این بررسی سیستماتیک انتخاب و مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
محققان شواهد متوسطی دال بر موثر بودن داروهای ضد افسردگی duloxetine و venlaxine که به عنوان مهار کننده‌های باز جذب serotonin-norepinephrine عمل می‌کنند، برای کاهش درد ناشی از نوروپاتی یافتند. آنها همچنین شواهد ضعیفی از استفاده از سم بوتولینوم، داروهای ضد تشنج pregabalin و oxcarbazepine و همچنین داروهایی که در طبقه بندی داروها به عنوان داروهای تری‌سکیلیک ضدافسردگی شناخته می شوند و مواد اپوئیدی(مخدر) غیر معمول، برای کاهش درد نوروپاتی یافتند.
Waldfogel اشاره کرد که استفاده‌ی طولانی مدت از داروهای اپوئیدی (مخدر) برای درمان دردهای مزمن توصیه نمی‌شود زیرا شواهد کافی در مورد مزایای دراز مدت استفاده از آنها وجود ندارد و در ضمن خطر سوء مصرف و یا مصرف بیش از حد این داروها وجود دارد.
محققان اعلام کردند اگرچه عملکرد پرگابالین همانند گاباپنتین است و در مراقبت‌های بالینی غالباً به جای یکدیگر تجویز می‌شوند اما این مطالعه نشان داد که تأثیر گاباپنتین با دارونما تفاوتی ندارد، این نتیجه، متضاد با دستورالعمل AAN در سال 2011 است که در آن به موثر بودن احتمالی گاباپنتین اشاره شده است.
تأثیر داروهای ضد تشنج و کرم کپسایسین که در دستورالعمل 2011 AAN مفید اعلام شده است در این متا آنالیز رد شد.
Waldfogel گفت: ما امیدواریم که این یافته‌ها برای پزشکان و افراد مبتلا به دیابت که در جستجوی موثرترین روش برای کنترل درد ناشی از نوروپاتی هستند، مفید واقع شود، متاسفانه شواهد کافی برای تعیین اینکه کدامیک از این درمانها بر کیفیت زندگی افراد تأثیر می‌گذارند، در دسترس نیست و به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز داریم.
محدودیتهای دیگری نیز در این مطالعات وجود داشت یکی از این محدودیت‌ها کوتاه بودن زمان تمامی مطالعات(کمتر از 6 ماه) بود و در تمام مطالعات بیش از 9 درصد از شرکت کنندگان از ادامه‌ی تحقیق به دلیل عوارض جانبی منصرف شده بودند، بهمین دلیل می‌باید نتایج طولانی مدت استفاده از این داروها در مطالعات آتی ارزیابی شود، همچنین عوارض جانبی و ادامه‌ی تأثیر این داروها بر درمان درد نوروپاتی باید بررسی گردد.
منبع و سایت خبر:
Neurology, 2017; 10.1212/WNL.0000000000003882 DOI: 10.1212/WNL.0000000000003882
www.sciencedaily.com/releases/2017/03/170324192328.htm